Interview Jetske

Vrijwilliger Diaconaal Centrum Oost, Javastraat.

‘Wat ik heel erg waardeer is dat het zo ongelooflijk laagdrempelig is.

Wat je achtergrond ook is, je mag binnenkomen.’

‘Ik ben hier begonnen aan het einde van de COVID pandemie. Ik wilde ergens gaan koken waar al een infrastructuur stond. Ik zag bij de Elthetokerk altijd een rij mensen staan en dacht toen ‘ik moet hier even naar binnen’. Ik ben binnen gelopen en meteen van start gegaan op de woensdag. Verder ben ik loopbaancoach voor studenten van de Universiteit van Amsterdam. Ik ben ook heel lang verpleegkundige geweest dus dat ‘voor mensen iets doen’ zit er van nature wel in. Daarnaast vind ik koken gewoon helemaal fantastisch.

Wat ik heel erg waardeer is dat het zo ongelooflijk laagdrempelig is. Wat je achtergrond ook is, je mag binnenkomen. Je hoeft aan geen enkele criteria te voldoen, ik denk dat dat heel belangrijk is in onze tijd. Heel veel mensen in deze buurt wonen alleen en het is belangrijk dat er publieke plekken zijn waar het veilig is, waar iets geboden wordt, waar de mogelijkheid is om anderen te ontmoeten of iets samen te doen. Nou, dat loopt hier gewoon heel goed.

Ik vind het daarnaast heel fijn dat deze plek ook multicultureel is, ik ben van huis uit antropoloog en weet daarom dat het niet makkelijk is om muurtjes te slechten tussen mensen. Hier ben je hoogstwaarschijnlijk in de aanwezigheid van mensen die je anders niet tegenkomt. We gebruiken ‘de straat’ helaas niet meer als een plek waar je met elkaar in gesprek kan gaan. Mensen passeren elkaar gewoon.

Gentrificatie heeft ook hier flink toegeslagen. Alles boven de winkels in de Javastraat is verkocht, daar zitten rijkere mensen. En die zie je hier niet zoveel, die komen ook niet helpen, vrijwilligerswerk doen, die zitten wel in hun eigen bubbel. Nederlandse mensen mengen het minst met mensen van andere achtergronden. Daar is onderzoek naar gedaan. Er lopen onzichtbare scheidslijnen door de stad. En dat voel je ook hier op de Javastraat.

Wat ik hierom bijzonder vind aan deze plek is dat je elkaar tegenkomt. Wekelijks. Dat is eigenlijk al een heel goed ding. Je houdt elkaar een beetje in de smiezen. Sommige mensen kampen met gezondheidsproblemen, bijvoorbeeld R. onze vrijwilliger, een jaar geleden ging het gewoon écht niet goed met hem. Omdat hij hier komt hou je dat in de gaten. Als je bijvoorbeeld merkt dat iemand niet meer komt of je hoort dat er iets aan de hand is, of iemand moet naar het ziekenhuis. Nou, ik heb bijvoorbeeld een paar keer soep gebracht aan het einde van de rit, simpelweg omdat ik wist ‘hij kan het niet zelf halen’.

‘Wat hier gebeurt is dat we inderdaad samen lieve dingen voor elkaar doen.’

En zo is er nog een bezoeker, en daar is ook wat mee. Daar ga je dan gewoon even langs. Dat worden geen dikke vrienden van me, maar het is dat je nèt even een stapje extra doet voor een ander. Maar andersom ook. Ik haal er ook heel veel uit. Een dame die hier komt en houdt van breien maakt nu een truitje voor mijn neefje. Maar ook het clubje waarmee is sta te koken. Het waren een tijd lang een groep Marokkaanse vrouwen. Zo ontzettend gezellig!

Wat hier gebeurt is dat we inderdaad samen lieve dingen voor elkaar doen. Er zijn niet echt vaste regels of zo, wat kan wel of wat kan niet. We zien wel wat er nodig is.’

Nieuwsgierig geworden naar deze hoopvolle plek in de stad?

Zie de agenda van het Diaconaal Centrum Oost op www.diaconaalcentrumoost.org, je bent van harte welkom.